In 2011 heb ik “timdehoog” als Twitter account geregistreerd om er vervolgens jaren niets mee te doen. Het was puur om alvast de naam te registreren net als ik ooit Timdehoog.nl heb geregistreerd.
Eigenlijk maak ik pas sinds een jaar of 3-4 actief gebruik van Twitter. Vooral om mijn blogs daarop onder de aandacht te brengen. Het is een eenvoudig medium en door hashtags te gebruiken kan je soms honderden mensen bereiken.
De laatste paar jaar had ik ook de Twitter app op mijn smartphone. Naast mijn eigen tweets kon ik ook swipen door duizenden tweets van anderen. Soms zat ik dagelijks onbewust over mijn scherm te wrijven en content te consumeren.
Een half jaar geleden las ik van iemand een verhaal die al zijn social media accounts had verwijderd. Weet niet meer wie het was. De reden: hij voelde zich verslaafd aan het continu checken van zijn sociale netwerken. Ik begon mezelf een beetje te herkennen in het verhaal.
Ik stelde mezelf de vraag wat de meerwaarde was van het heel de tijd over je scherm wrijven en content lezen terwijl je die voor je het weet weer vergeten bent? Het antwoord was: niets, helemaal niets. Maar ik beken meteen dat er soms leuke of interessante tweets waren.
Op basis van dat antwoord heb ik de Twitter app van mijn smartphone verwijderd. Tot op de dag van vandaag mis ik het niet. In het begin wilde ik mijn smartphone nog wel eens pakken om door tweets te scrollen. Maar na een paar weken was die handeling ook verdwenen. Ik hield zelfs tijd over.
Facebook had ik al niet. LinkedIn gebruik ik wel en ik moet zeggen dat ik de content daarop veel waardevoller vindt. Maar ook het dagelijks gebruik van de LinkedIn probeer ik te beperken want voor je het weet ben je 15 minuten verder.
De uitdaging:
Durf jij een maand lang de Twitter of Facebook app niet op jouw smartphone te gebruiken? Misschien kom je dan net als ik tot de conclusie dat je het helemaal niet mist.